At the hidding place

Akeana en haar vader werden mee getrokken door twee mensen op paarden. Het touw sneed in haar nek waardoor ze iets begon te bloeden. Om niet te stikken moest Akeana hard achter de mannen op paarden aan galoperen. Toenze ergens aan kwam zat er nog zo tweebenig wezen. Hij deed iets open en joeg haar vader daar in. Ze werd zelf in een ander ding gegooit. Voor een jong veulen was het echt dood eng. Ze hinnikte angstig en begreep maar niet waar haar vaedr was. Een moeder had ze niet eens die heeft ze ook nog nooit gekend. Akeana begon zelfs na te denken dat het eigenlijk haar schuld was dat ze hier in terecht waren gekomen. Ze was echt dom geweest.




[Alleen Akeana, Azacar, Curlin & Ryan !!!]

Koppig stapte hij mee. Nou meegesleurd was een beter woord. Totaal tegen zijn zin in sleurden ze hem voorwaarts. Hoe hij zijn hoeven ook in de grond zette. Uiteindelijk kregen ze hem weer verder. Breken konden ze hem niet. Dat nooit. Maar hiertegen had hij geen krachten meer. Hij wist wat ze wilden. En daarvoor zou hij zijn krachten moeten sparen. Azacar was niet iemand die voor het gevaar weg liep. Nu hij oog in oog met zijn vijand stond klaar voor de laatste slag zou hij die afmaken ook. Hij verzette zich hevig toen hij naar een donker hok werd geleidt. De andere mens keek hij vol woedde aan. Die zou hij ook nog wel krijgen gromde hij in gedachten. Zijn voorhand gooide hij wild omhoog toen hij weer gedwongen werd. Dit maal sloeg hij met zijn voorbenen waarna hij gevaarlijk naar achter bokte. Hij raakte iets. Wat het was wist hij niet en het boeide hem niet. Zijn spieren waren strak aangespannen. Toen hij zag hoe Akeana in het hok werd geplaatst naast hem besloot hij toe te geven. Ze zouden nog wel wat te wachten staan. Hij hoorde Akeana angstig hinniken en stelde haar gerust met zijn lage hinnik.

De voskleurige merrie had de mensen gevolgd, de jongen en zijn broertje... Ze hadden samen twee paarden gevangen, een veulen en een zwarte gekleurde sterk gespierde hengst die het veulen had proberen te beschermen net als haar, het touw om haar hals hing er onder tussen nog steeds maar het boeide niet, ze wilde beide bevrijden, proberen dan. Ze volgde het geur spoor en ze kwam uit bij de hokken, een zachte hinnik verliet haar keel en ze keek naar de paarden, ze draafde er zachtjes op af maar ze merkte al snel dat er een stevig slot zich op beide hokken had geplaatst, mensen waren slimmer dan ze dacht, haar ogen vlogen omzich heen. Angstig was ze wel maar ook vast besloten. Haar hoofd vloog omhoog en ze keek naar de paarden en ze beet in het slot, in de hoop het stuk te krijgen.

[flutje, helaas ]

Sebastian en Ryan liepen terug naar de stallen waar de nog wilde paarden stonden. Ryan wilde de hoek omlopen maar schoot terug en zei zacht tegen zijn broertje. ‘Daar staat die merrie weer. We hebben niet voldoende tijd om ze alle 3 te temmen maar die merrie moet hem smeren voordat de rest ontsnapt.’ Hij gaf Sebastian een zweep en nam er zelf ook een. Stil slopen ze naar de merrie die de sloten probeerde open te krijgen. Een harde tik kwam op haar bil terecht. Ook Sebastiaan haalde een paar keer hard uit. Ze moesten die merrie wegjagen. Daarna zou Sebastian het veulen gaan trainen en Ryan de hengst proberen te temmen.

Akeana stond bang achter in het donkere hok en bleef zacht hinniken. Zo vond het echt niets zo donker. Ze hoorde van achter de muur de zware lage hinnik van haar vader die haar gerust probeerde te stellen. Het werkte echt niet Akeana was echt doodsbang. Ze hoorde buiten het donkere hok zware voetstappen richting hun komen. Akeana dook half in elkaar van de angst. Haar oortjes had ze in haar nek gelegt en ze keek naar de deur. Er kwam alleen nog niemand. Eerst hoorde Akeana nog een paar harde geluiden en daarna weer voetstappen die richting hun kwam.


[Flut >.<]

Woest beukte hij tegen de wanden van de stal. Vreemd, hij had altijd gedacht dat de mensen dommer waren. Maar hij gaf niet op. Zijn achterhand gooide hij continue omhoog waarna hij ze tegen de wanden liet knallen. In een poging ergens doorheen te breken. Zijn pogingen waren echter tevergeefs. Tot hij een zacht hinniken hoorde. Wie was dat dan weer? Woest draaide hij zijn grote, edele hoofd naar het raam waar ook tralies voor zat en keek naar buiten. Daar stond de merrie van straks. Blijkbaar was het domme beest hen gevolgd. En nu? Wat wilde ze uitrichten tegen die mensen? Behalve als ze hem kon bevrijden zouden ze een kans hebben. God wist wat voor wapens ze hadden om hen tegen te houden. Daar hoefde hij nu niet aan te denken. De merrie probeerde het slot van zijn deur los te maken. Ook tevergeefs. Een zucht ontsnapte uit zijn keel. Dit duurde te lang. Kwaad beukte hij tegen de deur en begon keihard te hinniken. Het was een hard, rauw geluid. Iets wat hij wel even vol kon houden. Totdat ze het irritant begonden te vinden. Echter hoorde hij al snel voetstappen en meteen spitste hij zijn oren. Wat moesten die lui nu weer? Plots hoorde hij hoe een zweep neerkwam en zag de merrie vooruit springen. Een grom ontsnapte uit zijn keel. Niet omdat hij medelijden met de merrie had. Maar omdat hij dat mensenjong weer zag. Als Azacar ook maar één keer de kans kreeg zou hij hem afslachten.

Ze zag de hengst dichterbij komen en ze bleef kauwen op het slot, het slot begon een beetje kapot te gaan maar ook niet heel erg. Toen hoorde ze voetstappen en keek ze fell om, haar oren tegen haar schedel gedrukt en haar bruine ogen die nu fell stonden. Toen ze haar begonnen te slaan met een zweep schoot ze vooruit maar al snel bleef ze staan en ging ze veder met kauwen. Toen het kleinere jong nog een aantal keer sloeg deed ze een stap naar achter en trapte ze goed gericht richting de twee, weer draaide ze zich om maar dit keer met haar kont richting het hout van de stal. Haar benen vlogen met veel kracht naar achter, enkele hout planken hoorde je verslinteren. Ze zou niet weggaan voordat ze haar doel behaald had, Het touw om haar hals lag nog steeds op de grond, ze moest nu op alles tegelijk letten, de mensen, de paarden en dat idiotte touw om haar hals. Ze trapte nogmaals maar toen de mensen dichterbij kwamen liep ze op hen af en probeerde ze te bijten waarna ze haar kont weer naar hun toe richtte, het maakte haar niks uit wat ze deedde, als ze een doel had was ze gek genoeg omdat vol te houden.

Ryan en Sebastian konden net op tijd wegspringen. ‘Okey, als ze niet wil weggaan zorg ik dr voor dat ze hier blijft.’ Ryan greep naar een lasso en Sebastiaan ook. Ze grepen de merrie en trokken de touwen goed strak aan. ‘Die gaat flink wat geld opleveren.’ Riep Sebastian. Ryan knikte. Samen sleepten ze de merrie de stal in en gooiden de deur op slot. ‘Het is maar goed dat die deuren extra verstevigd zijn’ hijgde Sebastian. ‘Nu het veulen’ Sebastiaan greep een halster en stapte de stal in. Ryan trok de hengst met een van de touwen die die nog om had naar de stalopening toe. Daar deed hij hem een hoofdstel om.
(flutjeeeee)

Akeana hoorde echt van alles maar durfde niet te gaan kijken. Ze vond het veiliger om achter in het hok te blijven staan. Ze zag ineens iets of iemand in de deur openig staan. Het kwam nu zelfs de stal in. Het was één van die jongens die haar en der vader mee hadden genomen. Hij liep op der af en greep der bij der nek. Akeana begon te stijgeren en probeerde uit angst de jongen te bijten. Hij deed haast met geweld iets om haar hoofd. Akeana begon hevig te schudden met haar hoofd omdat het een raar gevoel was dat er iets om de hoofd zet. Ze werd aan der hoofd mee naar buiten getrokken. Ze verzetten zich hevig maar de wankelheid was er nog te veel.

Woest was hij. Nee hij draaide compleet door. Wát dachten ze wel niet. Wild begon hij overal tegenaan te beuken en trapte als een gek om zich heen. Tot de deur open ging. Meteen stond hij stijf stil. Meteen gleed zijn blik naar het touw om zijn hals. Verdomme. Maar dit keer was de jongen alleen. En meteen vatte de hengst nieuwe hoop. Hoog stijgerde hij waardoor hij bijna achterover klapte en een woeste hinnik volgde. Toen hij weer op vier hoeven neerkwam schoot hij met zijn tanden ontbloot naar voren. Van woede zag je het oogwit van de enorme hengst alleen nog maar. Schuim stond op zijn gitzwarte vacht van de inspanningen. Toch gaf hij niet op. Écht niet. Daar voelde hij zich veel te goed voor. Met zijn tanden greep hij de arm van de jongen en beet hard waarna hij wild met zijn hoofd schudde. Mocht het nodig zijn dan zou hij diens arm er af rukken. Zo pissig was hij. Platter dan nu konden zijn oren niet in zijn nek gedrukt worden. Zo plat drukte hij ze dat het zelfs pijn begon te doen. Maar daar lette hij niet eens op. De jongen kwam met een raar geval op hem af en probeerde het om zijn hoofd te doen. Dacht hij nou werkelijk dat dat zomaar zou lukken? No way! Wild gooide hij zijn hoofd omhoog gevolgd door zijn voorhand. Daarbij maaide hij vervaarlijkt met zijn voorbenen door de lucht in een poging de jongen te raken.

Verbaasd keek de merrie op toen ze lasso's om haar hals heen gooide en haar de stal in trokken. Toen ze haar los lieten hinnikte de merrie fell, haar oren lagen plat tegen haar schedel aangedrukt en ze kon tussen de gaten door zien wat er naast haar gebeurde, de zwarte hengst dacht ze kort. Haar hals krulde ze rond en nijdig draafde ze door de stal en probeerde ze een zwakke plek te vinden waar ze hard kon trappen om er door heen te gaan. Haar hals werd beetje bij beetje donkerder. Ze hinnikte nogmaals fell en trapte hard tegen het hout aan waarna ze fell hinnikte en omzich heen keek met haar oren in haar nek gedrukt

Ryan gaf de hengst een enorme mep op zijn neus. Dat hoefde dat paard niet te proberen. Sebastian, zijn broer, trok het veulen mee. De merrie trapte hard tegen het hout aan. Ryan keek de hengst kwaad aan en deed nog een poging om het hoofdstel om te doen, dit keer hield hij de hengst aan zijn oor en voorpluk vast, als hij een poging zou doen om achteruit te springen zou dat behoorlijk pijn gaan doen. De hengst moest binnen een paar weken getemd zijn, anders was de grote markt over en verdiende hij veel minder. Sebastian trok het veulen mee naar de kleine ring, met moeite kon hij het dier in bedwang houden. Veulen kunnen rare sprongen maken. Zo meteen zou Ryan de merrie halen maar niet tegelijk met de hengst. Dan had hij 2 wilde paarden waarop hij moest letten. Zijn vader kwam de hoek om gestrompeld. ‘Heb je ook nog een merrie gevangen?’ Ryan knikte hijgend ja.

Azacar keek de jongen woest aan toen die hem een mep op zijn neus gaf. Verkeerde keuze jongen. Voordat hij weer uit kon vallen greep hij zijn oor en voorpluk vast. Een grijns stond op zijn gezicht toen hij zijn voorhand weer omhoog gooide en met zijn voorbenen de arm van de jongen schampte. Als hij hem écht kwaad wilde maken moest hij vooral doorgaan. Gek werd Azacar. Het schuim stond op zijn vacht die doornat was en zijn oren waren plat in zijn nek gedrukt. Meteen probeerde hij Ryan weer te bijten tot hij een andere stem hoorde en even afgeleidt was. Daardoor had de jongen zijn kans gegrepen en duwde hem een stuk ijzer in zijn mond. En voor hij het wist zat het ding om zijn hoofd. Wild schudde hij met zijn hoofd in een poging het ding af te krijgen. Wat hem helaas niet lukte.

Akeana werd alleen maar wilder van het ding om haar hoofd. Toen begon die jongen ook nog eens te trekken. Akeana werd het helemaal zat en beet de jongen keihard in zijn hand. Haar tandafdrukken stond in zijn hand gedrukt. Ze had der oortjes plat in der nek gedrukt. Ze zag dat er iemand bij haar vader bezig was. Hij kreeg ook iets om zijn hoofd het zag er alleen anders uit dat wat Akeana om der hoofd had gekregen. Ze keek de jongen voor haar vals aan. Ze begon nu zelfs te rennen aan het touwtje. Bij het rennen zat ook een harde bok gericht op de jongen. Of ze hem geraakt had wist ze niet. Ze hoopte eigenlijk van wel en dat hij ook goed pijn had.

‘AUWTSJ!’riep Sebastian woedend. Hij greep de zweep en gaf de veulen een flinke mep. Hij deed snel een longeertouw aan en greep een longeerzweep. In de kleine ring gaf hij haar een tik zodat ze rondjes zou rennen. Nu was dat veulen nog veel te energiek om getraind te worden. En als ze zo vals bleef op de markt zou ze amper een paar tientjes opbrengen. Veel te weinig voor zo’n goed veulen. Ryan deed razendsnel de longeersingel bij de hengst om en trok hem mee naar een andere ring. De teugels maakte hij vast aan de longeersingel. Als de hengst zou steigeren zou die waarschijnlijk achterover vallen en Ryan in ieder geval niet raken. Ook hij gaf de hengst een tik om hem rondjes te laten rennen. Met de zweep hield hij de hengst op afstand.

Toen de merrie merkte dat iedereen weg was... Keek ze angstig omzich heen, hard hinnikte ze en begon ze weer door de stal heen en weer te draven, Hard gaf ze enkele trappen tegen de zijkanten die van hout waren aan.. Opgefokt omdat ze nu helemaal alleen hier was hinnikte ze nog een aar keer terwijl ze haar hals rond krulde, haar xspieren werden zichtbaar.. Het wit van haar ogen was te zien en haar benen tilde ze elke keer hoog en sierlijk op maar daar ging het niet om, ze wilde hier niet alleen zijn,,

Wild hinnikte Azacar terug naar Curlin waarna hij wild begon te bokken en naar Akeana hinnikte. Wat was in hemelsnaam dat ding op zijn rug? Wild sprong hij op en neer. Gooide zijn benen in de lucht. En ondertussen schreeuwde hij het uit. Nogmaals sprong hij met vier benen te gelijk de lucht in. Tot hij stil ging staan en zijn voorhand omhoog gooide. Maar hij bleek vast te zitten dus viel hij hard achterover. Even bleef de enorme hengst versuft liggen en krabbelde toen weer snel overeind waarna hij recht op de jongen afstormde. Die wist hem echter van zich af te houden met de zweep. Toch kwam hij stukje bij beetje dichterbij. Als hij nu zich om zou draaien en zou bokken zou hij hem kunnen raken..

Akeana schrok der rot van het lange ding met een touwtje. Het raakte haar aan en de pijn die ze voelde was niet prettig. Het was een brandende pijn. Ze voelde zich opgejaagd door dat ding achter zich. Ze zat ook ineens aan een ander touw. In de bak naast haar was die andere jongen bezig met Akeana der vader. Akeana zag hem en rende op hem af. Ze hinnikte hard naar hem hopelijk zou hij der horen. Ineens lag haar vader op de grond Akeana schrok der rot. Ze bleef staan en keek naar der vader. Al snel stond hij op en stormde op die jongen af. Alleen hij had ook zo ding een lang ding. Blijkbaar had haar vader een beetje ontzag voor want hij minderde van vaart. Akeana letten nu alleen meer op haar vader dan op de jongen die haar vast had.

De hengst flipte en bokte een paar keer. Gelukkig had de singel de uitwerking die Ryan wilde. Toen de hengst steeds iets dichterbij kwam vond Ryan het te gevaarlijk, een flinke mep en Ryan sprong naar achteren voordat de hengst zou kunnen reageren. Hij zou dat hengst getemd krijgen, hoe dan ook. Sebastian trok ruw aan het touw om Akeana weer terug om de hoefslag te krijgen, meteen een flinke tik erachter aan. ‘Voorwaarts!’riep hij naar het veulen. Het enige wat Ryan en Sebastian zag waren dollartekens. Zometeen zou Ryan de merrie gaan temmen, na dit hengst. Als de hengst en veulen moe waren zouden ze pas kunnen beginnen met temmen.

Ze luisterde naar het hinniken van de paarden, zweepslagen hoorde ze neerkomen op de grond of op een paard, wild hinnikte en trapte ze vele keren tegen de deur aan. Het maakte haar niks uit wat er nu zou komen. Ze wilde hier gewoon niet alleen zijn, haar vacht beefde van angst, het oogwit werd steeds meer zichtbaar van haar ogen. Haar vacht begon indertussen al te schuimen van het zweet omdat ze zichzelf zo druk maakte, ze maakte zichzelf helemaal gek... Ze bleef trappen tegen de zijkant van het hok.. Weg wilde ze, vrij zijn. niet meer hier zijn.

Azacar werd telkens weggeslagen. En toen drong het tot hem door dat dit geen zin had. De jongen zou toch wel weer een manier vinden om hem af te weren. Vandaar dat hij een ingenieus plan bedacht. Plots stond hij stil en keek de jongen alleen maar aan. Toen die hem aanspoorde harder te gaan draafde hij rustig aan. Azacar wist heel goed wat de jongen wilde. Nou dan kon hij het krijgen ook. Een valse grijns plooide zijn lippen maar hij gedroeg zich voorbeeldig. Vanuit zijn ooghoeken volgde hij Akeana en wat dat jong bij haar deed maakte hem woedend. Maar hij bleef zich inhouden. Als de jongen wilde spelen. Dan zou hij mee spelen. En dan kon het nog wel eens leuk gaan worden. Zijn hals boog hij mooi in wat er machtig uit zag. Zijn gangen waren krachtig en met veel veer. Echt imposant liep hij daar.

Akeana kreeg een flinke ruk aan der hoofdje. Ze schrok er even van helemaal toen ze nog een flinke tik er achter aan kreeg. Ze gaf en bok toen ze de tik voelde. Op haar kont begonnen de striemen te staan. De jongen sloeg zo hard dat er zelfs striemen met bloed op der kont kwamen. In de stallen hoorde Akeana de merrie die ook gevangen was. Het leek wal als of die de hele stal aan het verbouwen was. Akeana was door de tik kei hard gaan galoperen. Ze begon nu flink moe te worden maar ze gaf nog niet op ze ging net zo hard door tot dat ze haar vader stil zag staan en dat hij ging lusiteren naar die jongen. Akeana wist natuurlijk nog niet goed zelf beslissingen te maken dus ging ze haar vader maar na doen. Akeana ging rustig doen stiekem hoopte ze dat ze nou niet meer tikke op der kont ging krijgen. Die deden echt gewoon te veel pijn. Ook met het lopen deed het erg veel pijn het branden echt. Akeana liet haar hoofdje naar beneden zakken. Ze hinnikte zacht richting haar vader.

Sebastian sloeg het veulen niet meer maar liet het rustig verder draven. Ryan echter liet de hengst stoppen en zette het vast aan de rand van de ring. Hij haalde een zadel van de omheining en zadelde de hengst op. Hopelijk zou hij er niet vanaf gebokt worden en iets breken. Maar anders kon je nooit een paard temmen. Hij haalde de longeersingel eraf en pakte een rijzweep voor als het paard toch iets in zijn hoofd haalde. Voorzichtig steeg hij op. Ryan greep de teugels goed vast en spoorde het paard iets aan.

Curlin schopte boos naar het hekwerk wat hun er van moest weer houden om niet naar buiten te gaan, in het hok waar ze stond was niet eens drinken of eten. Ze verlangde naar het heerlijke water en het allermeest nog naar de frisse buitenlucht. Luid hinnikte ze nog een keer en schopte ze nog een keer naar het hekwerk van hout, Haar vacht was helemaal gaan schuimen van het opwinden wat ze had gedaan, ze deed zo haar best om hier weg te komen, ze wilde hier niet alleen zijn. Ze keek naar de grond en zachte door haar benen heen, met haar hoofd richting de deur liet ze zich zelf hard neer komen. Ze verlangde naar water en frisse lucht, haar buik ging op en neer en luid brieste ze, een hoop herrie had ze laten horen toen ze zichzelf een soort van liet omvallen, ze sloot haar ogen terwijl haar lichaam beefde en het schuim bleef maar komen omdat haar vacht helemaal bezweet was van het draven en trappen naar de wanden, ze wilde niet opgeven, ze mocht het niet doen...

Eindelijk werd Akeana niet meer geslagen door de zweep. In de lucht vloog een vogel vlak boven Akeana ze schrok daar zo van dat ze van angst weg schoot. Waardoor het touw door Sebastian's handen gleed. Het was zo onverwacht dat hij het touw los liet. Akeana galopeerde in blinde paniek door de ring heen. Nu werd ze ook nog door iets achter na gezetten. Ze begreep er niets van waarom dat touw haar volgde. Plotseling raakte ze verstrikt in der eigen benen maar ook in het touw. Akeana viel keihard op de grond. Haar benen zaten vast bij elkaar door dat stomme touw. Akeana wilde gelijk alweer op staan maar viel gelijk weer omdat ze gewoon verstrikt zat. In paniek hinnikte ze in het rond hopend dat haar vader der zou komen helpen.



[Flutje >.<]