Goodbye?

Deina hinnikte luid en steigerde. De poema kwam op haar af, ze begon te galoperen. Het ging gewoon niet, het zand van de prairie was te diep. Ze voelde een enorme schram op haar rug. Ze steigerde hoog. De poema zette zijn klauw in het rechtervoorbeen van Deina. Deina viel neer. De poema rende weg. Er kwamen enkele bloed sporen door haar lichaam. Ze hinnikte voor hulp, maar ze was gewoon te moe om op te staan. Een hard gesnoof klonk uit de neusgaten van Deina. Deinas hart bonsde zo hard en snel, ze had altijd een kudde moeten hebben om zich heen. maar omdat ze dat niet had, had ze geen keuze om te blijven liggen. Een zacht gebries hoorde je van ver. Het was Deina, Ze hinnikte vor hulp maar alweer kwam er geen reactie. Ze hoorde hoeven in de verte. Maar blak niet waar te zijn. Haar gedachte stroomde weg. Ze viel bewusteloos, maar dat wou ze helemaal niet. Ze schrok weer wakker. Ze kon zoveel hulp nu wel gebruiken. Ze probeerde de pijn te negeren, maar het had gewoon geen zin. Ze moest wel schreeuwen, maar dan zou er toch niemand komen die voor haar wou zorgen.

&Amy+(Dylan)