Looking for that horses

Achter haar wapperde haar blonde haren die samen gebonden waren tot een staart, Amy liet de Mustang hengst genaamd Stefano overgaan in een galop. Ze had de hengst een tijdje terug gevonden, hij was gewond geraakt en waarschijnlijk van een handelaar gekomen en vanaf daar weer zielig op de markt. Ze had medelijden met het beestje gehad en trainde hem nu, ze had hem eerst elke dag verzorgd zodat hij sterker zou worden en de mensen zou gaan vertrouwen, tenminste Amy en haar niet als vijand meer zag zoals in het begin even was. Ze streelde met haar vlakke hand tijdens het galopperen over de gespierde bruine hals. De hengst had enorm veel spieren en Amy had het nog steeds een wonder gevonden hoe ze hem hadden kunnen breken tot zoals hij nu was geworden. Het bleef zielig voor het arme paard, ze was van plan hem over een tijdje wanneer hij weer helemaal fit,sterk en gezond was weer vrij te laten in de natuur zodat hij weer een vrij paard was. Ze galoppeerde met grote passen over de Prarie heen, het was meer een zandbak met hier en daar een pluk opgedroogd gras. Ze ging na een tijdje langzamer en keek een beetje rond en liet hem halthouden. Ze was de laaste tijd erg druk bezig met het zoeken van de 3 verdwenen paarden, een voskleurige merrie, een leidster van een kudde maar ook een andere leider hengst van een andere kudde was verdwenen en een veulen. Ze keek zoekend rond of ze iets zag maar ze kon nog steeds niet uitvissen of weten waar deze waren..

Dylan was op de ranch Amy overal aan het zoeken. Toen hij in de stallen kwam merkte hij dat Stefano Amy der gevonden paard ook weg was. Dylan liep gelijk naar de landrover en starten de motor. Net als Amy was het hem opgevallen dat er 3 paarden waren verdwenen. Dylan raced echt door Uh om zijn vriendin te zoeken. Hij vond dat het veelste gevaarlijk was hij wilde haar niet weer kwijt raken net zoals in de storm. Uiteindelijk kwam Dylan bij de prairie en ja hoor daar reed Amy op Stefano. Gelukkig was Stefano auto's gewend. Dylan haalde amy in en zetten de auto stil. Hij stapte uit en keek even boos naar Amy. "Waarom ga je alleen op pad. Ik vind dat veelste gevaarlijk. Ik wil je niet weer kwijt raken. De boosheid op Dylan's gezicht veranderde in ongerustheid.

Amy keek verbaasd op toen ze ineens het bekende geluid hoorde van de landrover. Ze keek op en zag Dylan achter het stuur zitten. Het was de laaste tijd anders tussen hun, een soort rare verhouding hing tussen hun in,geen zon maar ook geen onweer. Ze stapte met Stefano op hem af en keek hem aan, hij stapte uit en keek haar boos aan, voor even maar toch ze hield er niet van als hij boos keeek. "Waarom ga je alleen op pad. Ik vind dat veelste gevaarlijk. Ik wil je niet weer kwijt raken" sprak hij boos en ongerust, ze keek hem aan, haar blik strak en serieus. "Dylan, je weet wat ik doe, het is mijn werk om paarden te helpen in nood, en ik moet die drie paarden gewoon vinden. Punt uit" sprak ze serieus tegen hem. "Ik weet dat je het gevaarlijk vind en bang bent dat er iets gebeurd maar er gebeurd niks, je weet hoe voorzichtig ik ben" Sprak ze op dezelfde toon verder terwijl ze hem serieus aan bleef kijken.

Toen Amy begon te praten hield Dylan gewoon zijn mond en luisterde naar zijn vriendin. "Ik weet dat je werk is om paarden te redden. Dat is namelijk ook mijn werk. En jij kan nog zo voorzichtig zijn maar die jagers kennen geen genade als je aan hun handel gaat komen." Dylan stond nu een beetje wanhopig voor Amy. Hij had het gevoel dat ze toch niet naar hem ging luisteren. Zo was zijn Amy nou eenmaal het ene moment hardstikke koppig en het andere moment een goed luisteren oor naar hem.


[Beetje inspiloos @ morring xD]

Amy luisterde ook naar hem toen hij begon met praten. "Ik weet dat je werk is om paarden te redden. Dat is namelijk ook mijn werk. En jij kan nog zo voorzichtig zijn maar die jagers kennen geen genade als je aan hun handel gaat komen." Ze zag hem een beetje wanhopig staan voor haar neus. " Daylan, ik pas echt op en ik weet welke risco er is en welke er zijn... Daarom koos is voor dit werk, en ik begrijp dat je wilt dat ik oppas, ik wil niet dat we elkaar nog een keer kwijt raken", niet zo erg als toen, toen was het zo erg.. Ze wilde er eigenlijk niet eens meer aan denken, de pijn die het hun beide had opgeleverd toen ze elkaar kwijt raakte in de storm en elkaar bij een wonder weer hier tegen kwamen.

[Flutje ?? xD]