Alone with out people

Ze waren nog maar net in Uh of ze waren al gevangen. Seliana was nog steeds een beetje van slag omdat Safari fel en boos tegen haar had gedaan. Ze dacht dat hij van der hield en ze wist niet wat ze zonder hem had moeten doen. Hij was eigenlijk alles voor der geworden en omdat ze dacht dat het anders om ook zo was had ze hem gevolgd toen dat tweebenige wezen hem had gevangen. Blijkbaar vond hij het geen goed idee. Hij was wel naast der komen staan. Seliana wel gelijk een stuk van hem weg. Hopelijk begreep hij dat ze van hem geschrokken was en dat ze het niet leuk vond dat hij dat had gedaan.




[Alleen SEL & SAF !!!!!]

Safari keek naar Sel.. Hij had haar echt gekwetst. Hij liep op haar af,, "Sel,,Seliana.." begon hij zachtjes terwijl zijn donker bruine ogen die bijna zwart waren de hare opzochten. "Het spijt me dat ik zo uitviel naar je.. Ik wilde je beschermen, ervoor zorgen dat dit je niet zou overkomen,, maar helaas..." zei hij en keek voor een paar secondes weg. "Ik geef om je daarom zei ik dat, ik wilde je beschermen, zodat je dit niet zou mee maken, want het is niet leuk, behalve die sukkel daar vind het maar het is niet zo" zei hij en keek haar aan

Blijkbaar kreeg hij het door dat ze het niet leuk vond. Hij kwam al gelijk naar der toe en ging haar ogen op zoeken. Sel stond zo dat hij niet echt in der ogen kon kijken. Ze had één oor naar hem gericht en de andere op de omgeving. Gelukkig speet het hem en ging hij dingen uitleggen. Aan de ene kant begreep ze hem heel goed maar hij moest toch ook begrijpen dat ze om hem gaf. Hij wilde niet dat zij dit zou mee maken omdat het niet leuk was en hij schold de verrader weer uit. "Maar ik kan gewoon niet zonder je Saf dat moet je toch begrijpen. Ik ben hier in gevangenschap liever met jou dan alleen in het wild zonder jou." Nu keek ze hem wel diep in zijn ogen aan. Ze zuchten even diep en keek rond.

Het deed hem pijn dat hij haar niet goed kon aan kijken... Waarna ze sprak,, "Maar ik kan gewoon niet zonder je Saf dat moet je toch begrijpen. Ik ben hier in gevangenschap liever met jou dan alleen in het wild zonder jou." Sprak haar stem rustig terwijl ze hem aan keek. "Sel,," begon hij daarna zachtjes... Hij brieste zacht en zoch de woorden. "Ik kan gewoon niet zonder je,, om eerlijk te zegge... I'm Still in love with you" zei hij waarna hij zijn hoofd de andere kant op.. "Ik hou van je,, daarom wilde ik je dus vrij hebben, ons samen" zei hij zacht en bleef de andere kant op kijken

Seliana vond het verschrikkelijk dat ze Safari eigenlijk pijn deed door te zorgen dat hij der niet kon aan kijken. Maar hopelijk had hij nu zijn lesje een keer geleerd. Nadat ze het uit had gelegd zei hij zacht der naam nou naam haar bij naam. Haar mond viel nog haast niet open toen hij vertelde dat hij niet zonder haar kon en dat hij van der hield. "Hoe wilde je dat dan doen als ik achter was gebleven jij had hier toch opgesloten gezeten. Dan was je ook niet bij me dan moest ik alleen zijn. Nu kunnen we teminste bij elkaar zijn." Omdat hij sorry had gezegt ging ze dichter bij hem staan en gaf hem even snel een neusje. "Weet je Saf ik hou ook van jou. Daarom wilde ik je niet laten gaan."

Saf bleef naar haar kijken en bleef gespannen luisteren naar haar, naar haar woorden die ze sprak tegen hem "Hoe wilde je dat dan doen als ik achter was gebleven jij had hier toch opgesloten gezeten. Dan was je ook niet bij me dan moest ik alleen zijn. Nu kunnen we teminste bij elkaar zijn." Sprak haar stem als eerst... "Dat weet ik niet, maar dan had je wel vrij geweest, dan had je jezelf kunnen redden maar gelukkig ben je hier.." sprak haar stem rustig."Weet je Saf ik hou ook van jou. Daarom wilde ik je niet laten gaan." Zei ze daarna. Zijn oren stonden gericht op haar. Hij was blij met de aanraking. "Sel,, ik hou het meest van jouw,, ik zal je altijd beschermen.. wat er ook zal gebeuren" zei ze rustig

Het voelde goed dat ze ding een soort uit aan het praten waren. Ook gaf het een fijn gevoel dat hij gevoel van twee kanten kwamen. Ze keek even op toen Saf zei "Dat weet ik niet, maar dan had je wel vrij geweest, dan had je jezelf kunnen redden maar gelukkig ben je hier.." Seliana zuchten even "O wie zegt dat ik me zelf kon redden. Misschien had ik wel dood gegaan van het verdriet dat ik jou kwijt was." Ze ging nog dichter tegen hem aan staan. Het laatste wat Safari zei deed der helemaal goed dat hij heel veel van der hield en der altijd zou beschermen wat er ook ging gebeuren."Je gaat me toch niet helemaal verwennen he. In de zin van dat ik niet meer voor me zelf hoef op te komen. Straks verlies ik al me pit dan wordt ik zo slome knol zo als dat beest." Met haar neus wees ze dana de verrader die naast hun stond.

Safari luisterde naar de woorden van Sel. "Wat denk jij dan, ik zal je beschermen wanneer het nodig is... Je dingen brengen wanneer je er om vraagt, maar als je het niet vraagt,wilt of hoeft dan doe ik het niet." zei hij rustig tegen haar terwijl hij zijn neus tegen de hare aan drukte. Zacht brieste hij en keek hij haar aan, "Sel, misschien is hij wel gedwongen en had hij geen vrienden of in al die richtingen, het is mogelijk" zei hij rustig waarna hij voorzich keek. Hard brieste hij nogmaals en schudde hij zich uit en draafde hij een klein rondje waarna hij weer naast sel stopte en nogmaals vrolijk brieste

Seliana moest erg lachen toen Safari zei dat hij der zou beschermen, dingen brengen maar het hoefde alleen al ze het vroeg anders zou hij niets doen. Heerlijk voelde de neus van Saf tegen die van haar aan ze ontspande gewoon bijna. Ineens keek hij der aan en nam het gewoon op voor de verrader. "Dus je wilt dat ook gaan doen onze soortgenoten verraden." Sel begreep er echt niets van. Ze volgde Saf met der hoofd toen hij een klein rondje ging draven. Ook keek Sel naar de omgeving. Het hek was inderdaad te hoog voor hun om over heen te springen. Dat hadden die tweebenige wezens maar wat goed over na gedacht. Eigenlijk zouden ze moeten ontsnappen als dat wezen het hek open deed dan moesten ze gewoon er gelijk op af galoperen en gewoon door dat wezen heen te rennen.

Hard brieste hij "Sel, ben je gek, ik m'n soort genoten veraden. Nee, als ze ons berijden ze eraf gooien en rennen voor je leven zodat we vrij zijn en kunnen doen en laten wat we willen.. Vrij zijn zoals het hoord" zei hij rustig en bracht zijn hoofd naar de hare toe en brieste zacht waarna hij liefde vol tegen haar neus aan blaasde en even omzich heen keek.