Coming her, and find ??

Met zijn hoofd fier gedragen en zijn staart als een vlagenmast omhoog liet hij het gebied achter hem in de steek. Een luide hinnik verliet zijn keel en zijn galopsprongen vergrootte hij vrolijk bij elke sprong die hij maakte, Afentoe gooide hij zijn achterhand omhoog, pas aangekomen in dit gebied waarvan hij nu al hield... Het zand achter hem stoof hoog omhoog en het was een leuk gezicht, Naast hem galoppeerde de merrie die met hem mee was gekomen, de merrie die hij beschermde en hij goed zou beschermen, nooit wilde hij dat haar iets zou overkomen, bang dat er iets zou gebeuren, het was een voor nieuw gebied voor hun beide. Vrolijk brieste hij nogmaals..

Seliana galopeerde dicht naast Safari. Ze waren samen naar UH gekomen sinds ze samen aan het reizen waren, waren ze onafscheidelijk geworden. Ze hadden veel gemeen ze hadden beide geen ouders meer en ze waren beide rond de twee a drie jaar oud. Seliana begon iets voor hem te voelen. Als er een wolf of iets anders op haar af kwam beschermde hij haar steeds. Daardoor begon ze iets voor hem te voelen. Net als Safari gaf Seliana geregeld een bok vrolijk in de lucht. Haar manen wapperde in de wind en achter haar was een gigantische stof/zandwolk te zien. Het was ook niet gek want deze vlakte was echt giga droog. Seliana wist nog niet echt wat ze van die gebied moest gaan vinden. Maar gelukkig was Safari bij haar om te te ontdekken. Ze ging iets langzamer en ging rustig over in draf over om het allemaal te bekijken en goed in der op te nemen. Wat ze nog niet wisten is dat in Uh veel paarden gevaar lopen door de jagers.

Ailyn reed op Texas richting de zandvlakte. Uit ervaring wist ze dat daar veel paarden waren, en daar was ze juist naar opzoek. Samen met haar vader woonde ze op een ranch en daar runden ze een bedrijfje dat wilde paarden temden en zo nodig doorverkochten. Dat laatste kwam niet zo heel erg vaak voor. Meestal hielden ze ze gewoon om mee te fokken of om zelf aan wedstrijden mee te doen. Dat laatste vond zij heel interessant. Ze vond het heerlijk om samen met Texas door de ring te gaan tijdens westernwedstrijden. Eindelijk naderde ze de zandvlakte dus hield ze Texas in tot ze in stap zaten. Anders zouden de paarden van hen schrikken en dat moest ze niet hebben. Toen ze een poosje over de vlakte had gedwaald en de neiging had gekregen om terug te gaan kreeg ze twee paarden in het oog. Een gitzwarte hengst en een bruine merrie. Natuurlijk wilde ze ze het liefste allebei, maar als ze moest kiezen dan zou ze toch voor de hengst kiezen. Ze wachtte het juiste moment af en spoorde Texas aan in galop. Haar paard wist al gelijk wat de bedoeling was. Ze dreef beide paarden naar een doodlopend stuk en zou ze daar pas vangen. ze wist dat de meeste meteen een lasso om hun nek gooide maar zo ging zij niet te werk. Ze was geen geboren lasso werper dus als ze het onder druk moest terwijl ze zelf aan het galopperen was ging het fout. Ze hielt halt toen ze op een doodlopend stuk waren en pakte haar lasso die aan haar zadel vast zat. Texas wist dat ze de paarden niet moest laten ontsnappen, en dat deed hij keurig. Hij had het geleerd met koeien. Ze vond het zelf altijd een erg leuk onderdeel. Proberen zo min mogelijk koeien laten ontsnappen. Ze waren er al aardig goed in. Ze stond klaar om haar lasso te werpen op de zwarte hengst. Ze had voor de zekerheid twee lasso's meegenomen, dat ze als het nodig was de merrie er nog bij kon nemen. Na een paar seconden gleed de lasso om de gespierde hals van de hengst. "Hebbes" mompelde ze zachtjes.

Met gelijke matige galop passen die hij zo afentoe veruimde om meer snelheid te maken want hij wilde natuurlijk wel naast haar blijven galopperen. Toen hij ineens iets opmerkte was het al telaat, ze werden opgedreven en het duurde niet lang en hij voelde ineens een touw om zijn nek waarna hij werd meegetrokken door iemand. Hij hinnikte fell en probeerde zichzelf los te trekken maar dat lukte helaas niet, hij zat vast en werd meegetrokken door haar en dat paard voor hem. Hard brieste hij en keek hij naar sel.

Voor ze het wisten zat er een mens achter hun aan op een soortgenoot. Hun soortgenoot werkte gewoon samen tegen hun. Het mens wat op hun soortgenoot zat dreef hun in een hoek en gooide iets om Safari's nek. Seliana schrok der rot en stijgerde hoog en hinnikte angstig. Safari werd gewoon mee getrokken door het paard met zijn baas. Seliana wist niet wat ze moest doen en besloot toch maar Safari te volgen. hij betekende blijkbaar toch erg voor voor der.

Ailyn wachtte even tot de zwarte hengst een beetje uitgeraasd was en nam hem toen mee terug naar de ranch. Tot haar verbazing volgde de merrie hen. "Das mooi" zei ze tegen zichzelf en tegen Texas. Ze spoorde haar paard aan tot draf maar uiteindelijk zette ze de galop in. Dat was toch iets makkelijker rijden met een wild paard achter je aan. Na een wild kwartiertje kwamen ze bij de ranch aan waar ze Safari in de paddock zette. natuurlijk wel met hoge en dichtte hekken van dik harthout zodat het gewoonweg niet stuk kon en alle paarden er niet overheen zouden kunnen springen ook al probeerde het beste springpaard van de wereld het.. De merrie volgde vanzelf. Haar vader stond al klaar om de tweede ingang voor haar open te doen zodat ze er snel uit konden. In de meeste gevallen vielen de wilde paarden haar en Texas aan dus daarom de tweede openingen. Haar vader gooide de deuren open en ze Texas en zijzelf schoten in galop naar buiten, nog voor de paarden hen iets aan konden doen. "Mooie vangst" zei haar vader tegen haar. "Pap, doe alsjeblieft niet zo zakelijk" zei ze terwijl ze zuchtte. Zo praatte haar vader altijd als ze terug kwam met paarden. Ze stapte Texas uit, zadelde hem af en zette hem daarna met een deken in de paddock naast de wilde paarden. Ze ging alvast een naam bedenken. ze wist dat dat niet mocht tot het zeker was dat ze zouden blijven maar daar hield ze zich toch nooit aan. Ze ging op het bankje zitten dat uitkeek op de paddocks. Ze koos de namen altijd met de letters op volgorde van het alfabet. De vorige paarden had ze Rocko en Raphsody genoemd. Met een S dus. Ze vond bij de merrie Seliana wel passen. En bij de hengst? Safari.

Toen safari in het paddock stond werd hij helemaal gek, vooral toen hij werd losgelaten, hij wilde niet opgesloten hier zitten, hij wilde vrij zijn en waarom was Seliana hem gevolgd "Waarom volgde je me ? Nou hebben ze jouw ook" zei hij fell tegen haar, hij wilde gewoon niet dat ze dit zou meemaken. Hard brieste hij en gooide hij zijn hoofd omhoog, hij had haar nog geprobeerd aan te vallen maar het was niet gelukt. Het hek was te hoog om er over heen te springen er was dus geen uitweg, geen uitweg... dacht hij nogmaals.. Hij hinnikte hard en draafde hard door het paddock heen, na een tijdje zag hij dat het paard van daar straks in de bak naast hun was komen staan, woedend was hij op dat paard omdat het hun had laten vangen, lekkere soortgenoten...

Seliana draafde en galopeerde achter Safari en het mens aan. Toen ze bij het huis kwamen aarzelde ze heel even maar galopeerde toch de hekken binnen. Ze keek om der heen ze begreep er echt helemaal niets van. Gelukkig liet het mens Safari los ze gaf hem groot gelijk dat hij wild deed. Ze had alleen niet verwacht dat hij gelijk fel op haar zou reageren. Hij vroeg fel waarom ze was gevolgd. Het kwam er op neer dat het dom van der was geweest. "En jou nooit meer zien Saf dat kan ik niet aan." zei ze gelijk na dat hij het gevraagd had. Toen Saf begon te hinniken ging Seliana met hem mee hinniken. Seliana zag dat het verrader paard naast hun kwam staan. Seliana deed haar oren plat in der nek en galopeerde op het paard af. Ze keerde der kont naar het paard en ging fel naar hem bokken. Ze draaide der om en keek het beest vuil aan. "Vuile verrader dat je daar staat!!!! Hoe kan je dat je soortgenoten aan doen. Samen werken met zo tweebenig wezen." Seliana was echt goed boos op het beest wat daar stond. De keerde nog een keertje om en bokte nog en ging daarna weg rennen door de bak.

Ailyn bleef een poos toekijken naar Safari en Seliana. Ze vond het altijd een leuk gezicht als ze zo wild deden. Er kwamen meestal ook een aantal leuke foto's uit. Ze haalde haar camera en ook dit keer maakte ze foto's van deze prachtbeesjes. Wat ze minder leuk vond was dat ze lelijk deden tegen Texas. Maar dat paard leek zich er helemaal niks van aan te trekken.

Texas

Texas was dolblij toen hij de paddock in werd gelaten. Hoewel hij de rit over de vlakte ook fijn had gevonden. Behalve dan het vangen van de twee paarden. Elke keer als dat van hem gevraagd werd voelde hij een soort steek vanbinnen. het bleven natuurlijk wel zijn soortgenoten. Ook hij had ooit in het wild geleefd en hij wist hoe fijn dat was. Maar nu hij een aantal jaar het paard van Ailyn was kon hij zich niets beters voorstellen. Hij merkte dat de twee wilde paarden boos op hem waren en hij gaf ze groot gelijk. Hij liep naar het hek toe en bleef op een afstand staan dat hij net niet geraakt werd door hoeven die door het hek heen kwamen. "En waarom ben je boos op mij? Ik geef jullie groot gelijk hoor, maar ik doe ook alleen maar wat me gevraagd word. Alles wat jullie nu meemaken heb ik ook ooit meegemaakt, en ik moet eerlijk zeggen, het leven dat ik nu heb bevalt me veel beter dan in het wild. Elke dag om een vast tijdstip eten, je verhongerd nooit in de winter, je staat altijd warm als het koud is, je kan lekker dollen in de weide zodat het toch lijkt alsof je in het wild leeft. Het enige nadeel is dat je aan het begin word getraind tot western paard. Dat is wat minder leuk. Maar als je eenmaal alles geleerd hebt dan kan je ellenlange ritten maken en word je goed bereden door Ailyn. Ze is echt een goed baasje voor je. En je kan misschien nu wel doorgaan met bokken, steigeren en wild doen maar daar schiet je toch niet mee op." Hij keerde hen zijn rug toen en begon eens flink te rollen. Zijn deken zat hierbij maar een klein beetje in de weg en hij werd ook aardig vies, maar dat vond hij zelf niet erg."

Ailyn hield de paarden nog steeds goed in de gaten. De lucht kleurde al wat oranje/rood door de ondergaande zon. Het zag er mooi uit tegen het uitgestrekte gebied. Ze werd geroepen door haar vader dat het eten op tafel stond. Ze liet de paarden alleen en ging naar binnen. Ze had honger.

Hij draafde dominant rondjes en luisterde tegelijk naar Seliana, waarom dacht hij nog steeds. Toen ze sprak luisterde hij aandachtig, "En jou nooit meer zien Saf dat kan ik niet aan.." Toen het paard begon met spreken keek hij hem alleen maar vies en vuil aan. "Dus omdat jij het hebt meegemaakt moeten wij het ook doen ? " zei hij op een felle toon en keerde het paard de rug toe, het was zijn aandacht niet eens waard, het was tijd verspilling, hij bleef rustig staan en verkende de omgeving, het was hier dan misschien niet slecht, hij wilde hier gewoon absoluut niet zijn, onder geen enkele reden. Hij brieste hard en keek naar de bruine merrie, hij was behoorlijk gemeen tegen haar geweest, door zo te reageren. "Sel,, sorry van daar straks, maar ik vond het dom..." zei hij terwijl hij naast haar kwam staan "Dom dat je me volgde, maar ik ben ookwel blij, maar niet dat we hier zijn" sprak zijn stem helder naar de merrie toe

Seliana luisterde niet eens naar die verrader die naast hun stond. Hoe durfde die zichzelf een paard te noemen. Blijkbaar vond Safari hetzelfde van de verrader. Seliana stond aan de andere kant van de bak en zag toen dat Saf naar der keek. Sel keek weg omdat ze toch best geschrokken was van zijn felle reactie naar haar. Terwijl hij naast der kwam staan zei hij dat het niet zijn bedoeling was en dat hij het dom vond. Dom dat ze gevolgd was. "Wat had ik dan moeten doen Saf. Ik geef om je en kan gewoon niet zonder je. Ik hoop dat je dat begrijpt. En ik wil niet dat er iemand op me gaat zitten. Ik wil gewoon vrij rond rennen en het kan me niets schelen was die verrader zegt dat het leuk is. Ik ga echt wild doen hoor als ze op me gaat zitten." Ze had eigenlijk wel veel geluk met Saf hij beschermde haar terwijl het eigenlijk niet eens van der hoefde. Misschien was hij ook wel gek op haar maar dat wist ze natuurlijk niet zeker.

Ze aten die avond lasagne iets wat ze erg lekker vond. Maar haar vader en zijzelf waren onder het eten niet erg spraakzaam. dat waren ze trouwens nooit als ze net paarden hadden gevangen. Meestal waren ze dan beide aan het nadenken over hoe ze het aan zouden pakken. Als ze nu de paddock in zou gaan dan zou ze aangevallen worden. Dat was veel te gevaarlijk. Eigenlijk kwam ze op niets minder uit dan wat ze normaal deed. Een paar dagen laten staan om ze af te laten koelen en als ze toegegeven hadden ze een halster omdoen. Opnieuw laten staan tot ze toegegeven hadden en ga zo maar door. Ze wist dat het een lange weg was, maar ze had het er graag voor over. Haar vader was op hetzelfde gekomen als zijzelf. Eigenlijk was het overbodig om erover na te denken want ze deden toch elke keer hetzelfde, maar het was gewoon leuk om het te doen. Elk paard was tenslotte anders. Na het eten zette ze haar spullen in de vaatwasser en keek uit het raam vanwaar ze de paarden goed kon zien. Beide hadden hun rug gekeerd naar Texas. Waarschijnlijk zagen ze hem als hun verrader Ze besloot Texas maar binnen te zetten.

Saf bleef ontspannen naast Sel staan, waarschijnlijk zouden ze hier nog wel voorlopig zitten zoals het er naar uit zag. "Sel, ik weet niet hoe we dit moeten aanpakken maar het is te hoog om te springen en ik denk niet dat we kunnen ontsnappen voorlopig, we moeten ons eerst overgeven, haar vertrouwen in ons winnen waarna we haar later kunnen pakken, tenminste mij plan ik weet niet of jij iets beters weet ?" zei hij rustig terwijl hij rond stapte met zijn hoofd laag, waar was het eten en het drinken bedacht hij zichzelf tegelijker tijd want hij kreeg wel honger en dorst van het hier zitten want voordat ze werden gevangen had hij ookal niks gegeten of gedronken. Hij keek naar Sel..

Seliana luisterde naar Safari terwijl hij dingen aan het vertellen was. Seliana schrok zich een beetje rot. "Wwwat overgeven?? Dat meen je niet ik wil dat wezen niet op me hebben." Seliana begon ineens ook sneller te ademen ze begon al helemaal te stressen. Ze kon nu niet eens meer naat Safari luisteren en begon alleen maar sneller te ademen. Haar neusgaten begonnen steeds wijder open te staan en haar ogen stonden ook echt groot. Ze zakte even door haar benen en ging gewoon liggen. Na ongeveer een half uur begon ze weer normaal te ademen en begon ze weer terug te komen en te luisteren naar Safari's stem. Waarschijnlijk kwam het niet lekker zijn door meerdere dingen één daar van was dat ze al een hele poos niets gedronken of gegeten had en de tweede was gewoon de stress dat Safari ineens een touw om zijn nek had en mee werd genomen. Seliana bleef wel nog steeds op de grond liggen.

Ze zette Texas in zijn box en keek toen op haar horloge. Het was tijd om de paarden te voeren. Ze deed eerst de paarden die in de stallen stonden en daarna Safari en Seliana. Hierna zou ze alle alles klaarmaken voor de nacht die er aan zat te komen. Fluitend ging ze de paarden rond. Bij elk paard praatte ze zodat ze zich op zijn gemak zouden voelen. Toen Safari en Seliana aan de beurt waren liep ze op een wat minder vlot tempo naar hen toe. Ze praatte ook tegen hen maar dan op een wat rustiger en zachter niveau. "Hallo jongens. Ook jullie avondmaaltje". Ze gaf hen biks alleen dan wat minder dan de rest zodat ze er aan ouden kunnen wennen. Ook vulde ze de waterbak bij die vast in de paddock stond. Daarna ging ze weer naar binnen. Het begon koud te worden.

Saf keek verbaasd op toen hij ineens wat hoorde. "Sel, het is de enige optie, we kunnen later dingen overleggen maar ik zie nu nog geen andere kans of optie." sprak hij rustig. Hij keek naar wat er gebeurde en bleef bij haar staan. "Sel,, gaat het ??' zei hij terwijl hij zijn neus tegen de hare deed waarna hij zich omdraaide, hij hoorde water ? hij draafde op de waterbak af en begon gulzig te drinken waarna hij een beetje van het biks af of hoe het ook mocht heten, kleine brokken ofzo ? Dacht hij simpel hij liet voldoende voor sel over waarna hij weer terug naar haar draafde

Seliana spitste haar oren toen weer redelijk normaal was. Ze schudden met haar hoofd. "Saf dat kan je echt niet van me vragen hoor. Ik wil dat echt maar dan ook echt niet op me." Seliana keek echt serieus ze zag het namelijk echt niet zitten om dat ding op haar te hebben. En dan moesten hun waarschijnlijk ook soortgenoten gaan verraden nou echt niet. Saf klonk erg bezorgt toen hij vroeg of het ging. "Denk dat ik me te veel aan het stressen ben." Het neusje van Safari zorgde dat Seliana helemaal warm van binnen. Ineens liep Safari weg. Seliana begreep niet wat hij ging doen ze bleef gewoon liggen en had helemaal geen ene zin meer om op te staan.

Toen Ailyn binnen was liep ze linea recta door naar boven om een warme douche te nemen. Ze voelde zich lichtelijk vies na een hele dag in de stallen. Toen ze onder de douche vandaan kwam keek ze op haar horloge. Het was 9 uur. Ze liep naar beneden waar haar vader tv zat te kijken. Er stond CSI Miami op. Dat keek haar vader altijd. Ze vond het zelf ook wel leuk dus ging ze erbij zitten. Het was nog maar net begonnen dus zat ze al snel in het verhaal. Een half uur later schrok ze wakker en merkte dat ze in slaap gevallen was. Het was pas 10 uur maar toch was ze doodmoe. Ze zei haar vader gedag en ging naar bed.

De volgende ochtend werd ze wakker gemaakt door de wekker die ze om 8 uur had gezet. Ze kleedde zicht snel aan in gemakkelijke kleding. Jogging broek en een shirt met haar staljas eroverheen aan. 'S ochtends was het altijd wat frisser dan 's middags. Ze gaf eerst de paarden in de stallen te eten en daarna liep ze met twee emmers naar de paddock toe. Ze kieperde het voer leeg in de voerbak en zette de emmers toen weer weg. Ze ging bij Seliana en Safari kijken. Ze bleef tegen het hek van de paddock geleund staan. Wel op haar hoede zodat ze nog wel opzij kon springen als ze aangevallen werd.

De ochtend was aangebroken, de hele avond had hij lopen waken over Seliana. Zodat er niks kon gebeuren met haar of hem. Stel je voor dacht hij enkele secondes. Hij had een paar uurtjes kunnen slapen maar echt uitgerust was hij nou totaal niet. Hij schudde z'n hoofd vooral toen dat mens ding geval weer kwam. Ze bracht hen eten. Hij liep er op af, "Sel, dit kan je eten" zei hij rustig en nam er een hap van en draafde toen naar haar toe