Wachten, uren lang

Ryan wachtte op de heuvels, ergens verstopt. Hij wachtte op een paard. Zijn vader had laatst zijn been gebroken toen hij een wild paard wilde vangen. Het paard was ontsnapt en vader had geen geld meer. Dus nu ging Ryan erop uit om wilde paarden te vangen. Die kon hij dan temmen en verkopen, dan hadden ze weer voldoende geld voor een paar weken of maanden. Dat lag eraan hoe goed het paard was getraind. Ryan wist niet anders, paard vangen, paard temmen, paard verkopen. Maar nu die rangers er waren was het een stuk moeilijker geworden. Red het paard en laat het in het wild lopen, ja mooi gezegd voor de mensen die voldoende te eten hebben. Hij zat hier nu al 2 uur, geen enkel paard was langsgekomen. Hopelijk zou er zo meteen wel een komen.

(meestal maak ik langere posts, enkel voor wilde paarden)

Akeana was nog maar pas geboren. Haar moeder had ze nog niet eens gekend en stond toen wel een hengst die zei dat ze hem moest volgen. Voor Akeana was dat haar vader dus volgde ze hem. Wat ze niets wist was dat hij der moeder had vermoord omdat hij iets in Akeana zag. Hij zei alleen amper iets tegen der. Ze was geboren bij de sneeuwvlakte en daar moest ze dus weg. Ze liep haar vader achterna ze waren naar de heuvels gegaan. Haar vader was een andere kant dan haar op gegaan. Akeana galopeerde door de heuvels waarschijnlijk als haar vader er achter kwam dan was ze nog niet jarig maar ja. Akeana kon der ook niets aan doen dat ze nu al zo nieuwschierig was.

De voskleurige merrie galoppeerde op een voor haar rustig tempo over de heuvels. Haar passen waren bij elke galopsprong groot en krachtig en haar oren stonden naar achteren gericht, en in haar nek gelegd. Het was niet agressief alleen tegen de wind. Haar manen vlogen wild heen en weer en ze schudde afentoe met haar hoofd. Een zachte bries verliet haar neus en haar passen werden groter en krachtiger en ze maakte enkele vrolijke vreugde en bokken sprongen waarna ze weer sneller veder ging, ze was blij dat ze zichzelf nu ff kon uitleven. Meestal kon ze dat niet en nu gelukkig wel, en daar was ze wel ff blij mee, Nu kon ze tenminste even haar energie kwijt en ff een soort van trainen, haar spieren konden dat op dit moment wel ff gebruiken want ze had het al een tijdje niet gedaan. Vrolijk gooide ze haar hoofd fier in de lucht vervolg door haar sierlijke staart die als een vlagenmast omhoog stak..

Ryan doezelde een beetje in. Het duurde lang voordat er paarden kwamen opdagen. Opeens was hij weer klaarwakker, een veulen kwam in zijn gezichtsveld. Hij kwam langzaam overeind en sloop eropaf. Vlak voordat hij een lasso wilde gooien kwam een ander paard in de buurt. Een voskleurige merrie, nog niet zo heel oud. Dat paard zou meer opbrengen op de markt. Ryan sloop er voorzichtig op af, wachtte even en gooide toen zijn lasso naar het paard toe. Hopelijk zou die om de nek van het paard belanden, hij had vaker geoefend en kon het ook best wel goed alleen door de zenuwen zou het kunnen zijn dat hij mis gooide. Al hoopte hij dat niet, deze merrie zou heel veel kunnen opbrengen, dan hadden ze voor tenminste 3 maanden geen geldzorgen meer. Ryan zette zich goed schrap om te zorgen dat hij niet omver getrokken werd als de merrie weg probeerde te rennen. Misschien zou het veulen blijven staan, dan zou hij die ook proberen te vangen. Ryan zag het geld al voor zijn ogen dansen, geen geldzorgen meer. Zijn vader zou trots zijn, heel trots.

De voskleurige merrie keek verbaasd op toen ze de geur van een mens rook, ze hinnikte angstig en waarschuwend en ze zag de jongen, hij gooide het touw om haar heen en trok hem aan, Ze voelde het touw langs haar hals snijden, Ze bleef een moment stil staan en ze merkte dat hij niet echt geconcentreerd was, op het juiste moment trok ze het touw uit zijn handen en rende ze een paar meter weg waarna ze stil bleef staan en de jongen goed in zich op nam. Ze steigerde hoog met het lange touw wat haar beweging volgde en haar hals bleef hangen. Oplettend om er niet op te gaan staan kwam ze neer en keek ze naar de jongen en brieste ze uitdagend en tegelijk zeker, zou hij het veulen proberen te vangen dan zou ze hem direct aanvallen...

De merrie trok de lasso uit zijn handen. Roden striemen verschenen over zijn handen. Misschien meer geluk bij het veulen. Hij griste een andere lasso te voorschijn en wierp die naar het veulen. Het veulen zou ook een stuk minder sterk zijn dus makkelijker in bedwang te houden. En misschien zou de merrie meegaan als het haar veulen was. Of ze viel hem aan, dat kon ook nog. Maar daar had hij ook een zweep voor, als die merrie dacht dat ze hem zomaar kon aanvallen zou dat nog een gemene verrasing voor haar zijn. En als dat niet hielp had hij nog 1 laatste redmiddel. Het koele ijzer hing aan zijn broekriem in een holster. Hij gebruikte het liever niet want als je een paard doodde betekende dat de Rangers er snel aan zouden komen en elk paard dat je doodde kon niet meer verkocht worden.

Akeana hoorde de bruine merrie hinniken. Ze wist alleen nog niet was alles betekende dus galopeerde ze vader. Ineens uit het niet voelde ze iets om haar nek wat steeds strakker werd als ze verder liep. Akeana hinnikte angstig en probeerde te stijgeren. Het stijgeren ging alleen niet helemaal goed ze was nog hardstikke wankel. Het gevolg was dus dat ze omviel toen er een beetje druk op de lasso kwam. Akeana begon steeds angstiger en harder te hinniken. Waarom en hoe het kwam wist ze niet. Ze wist nog niet eens dat ze zulk geluid kon maken. Waarom was ze nou ook de andere kant op gerend. Ze kon zich zelf wel trappen zo dom voelde ze der.

In een dreunende galop stormde hij het gebied door. Heuvel op heuvel af. Maar geen spoor van Akeana. Waar was dat verdomde mormel heen gegaan? Hij had nog zo gezegd dat ze bij hem moest blijven. Plots bleef hij stokstijf stil staan. Een bekende geur drong zijn neus binnen. Die van de mensen. Meteen gooide hij zijn voorhand in de lucht en liet een ijskoude, rauwe hinnik horen. Zijn oren werden plat tegen zijn schedel gedrukt en meteen zette hij zijn gespierde lichaam in beweging. Niemand, maar dan ook niemand kwam aan zijn dochter! Al helemaal geen smerige mensen! Woest denderde hij voorwaarts. Spieren bolden op onder zijn gitzwarte huid. Twee ijsblauwe ogen stonden moordend. Sneller dan de wind stormde hij de laatste heuvel op tot hij ze zag. Nog een merrie had zich bij hen gevoegd. Wie het was wist hij niet. Maar dat deed er nu niet toe. Zonder in te houden galoppeerde hij de heuvel af. Recht op de jongeman af die een touw om Akeana had geworpen. Vlak voor hem hield hij halt waarna hij zijn voorhand omhoog gooide en hem dreigend aan keek. Zijn tanden waren ontbloot en zijn ogen schoten vuur. In het zonlicht glansde zijn gitzwarte vacht als een spiegel. Hij was strak getraind en in topconditie. Eens kijken wat die gozer in zijn macht had. En een valse grijns plooide zijn lippen.

Het veulen viel op de grond. Ryan grijnsde, het veulen was wel niet zoveel waard maar voor 1 week zouden ze wel genoeg geld hebben. Maar op dat moment kwam er een enorm groot zwarte hengst aan. Waarschijnlijk de vader van het veulen. Vlak voor zijn neus hield de hengst halt en steigerde. Ryan sprong naar achteren. Hij liet het touw los en greep naar zijn zweep. Hard haalde hij uit naar de hengst. Hopelijk zou die wegrennen, het veulen en de merrie van Ryan kwijt, maar een gebroken arm kon hij er echt niet bij hebben. Zijn vader zou hem doodslaan, Ryan ging sowieso niet vertellen over het veulen en de merrie. Als hij een gebroken arm had kon hij dat niet verzwijgen. Toen schoot een gedachte hem te binnen. Hij greep zijn laatste lasso en wierp die om de nek van de hengst heen. Op dat moment vloog er ook een andere lasso door de lucht, die van zijn jongere broer. Die was pas 12 maar al behoorlijk sterk. Ze stonden allebei aan een andere kant van de hengst zodat die niet een van beiden kon aanvallen. Dit hengst zou voor tenminste 7 maanden geld opleveren, als het niet meer is. Deze liet Ryan echt niet meer gaan.

Hij was zo op de jongen gefocust dat hij het andere mensenjong niet opmerkte. En toen hij die eenmaal opmerkte was het al te laat. Van beide kanten werd hij nu in bedwang gehouden. Nouja, dat probeerden ze. Wild kwam hij omhoog en maaide gevaarlijk met zijn voorbenen door de lucht. Zijn ijsblauwe ogen bleven echter op de grootste jongen gericht. Als hij bij hem in de buurt kon komen zou hij hem afmaken. Maar telkens wanneer hij op de jongen af wilde vliegen werd hij van de andere kant tegengehouden. En wanneer hij de kant van de andere jongen opvloog werd zijn keel weer dichtgeknepen. Zo ging het voort. Azacar worstelde en sprong maar de jongens hadden goed grip op de lasso die strak rond zijn hals en luchtpijp zat. Zo strak dat de enorme hengst amper lucht kreeg. Maar zich gewonnen geven.. Nooit! Ze mochten hem wegvoeren naar waar dan ook. Hem kregen ze nooit, never nooit klein.

Akeana schrok der rot toen haar vader aan kwam gegalopeerd. Gelukkig liet de jongen haar los toen haar vader ging stijgeren. Akeana stond op toen de jongen haar los had gelaten. Om der nek zat nog steeds het touw maar gelukkig niet meer te strak vast. Ze ging dicht bij haar vader staan maar voor dat ze het allebei wisten zat er een touw om Azacar's nek. Hij begon gelijk te stijgeren en wild te doen. Akeana ging maar een stuk aan de kant ze wilde namelijk geen hoef tegen haar hoofd. Als die mensen het kregen vond ze het echt helemaal niet erg.




[Klein flutje xD]

De grote hengst had duidelijk moeite met ademen. ‘Komop, we nemen hem mee naar huis.’ Riep Ryan tegen zijn broertje. Hij steeg op zijn paard en maakte zijn lasso vast aan de zadelknop, zijn broertje deed hetzelfde. Zo trokken ze de hengst zowat terug naar huis. Ook het veulen sleepten ze mee. Hun vader zat buiten op een bankje. Hij keek ze ongelovig aan. ‘wat een prachtdier.’ Floot hij zachtjes. Ryan was vervuld met trots, zijn vader vond het een mooi paard. ‘Waarom heb je dat kleine mormel meegenomen?’vroeg hij daarna chagerijnig. ‘Verkopen op de markt, ze zal niet veel opbrengen maar wel wat. Het is immers een goed sterk veulen.’ Probeerde Ryan nog. Zijn vader bromde iets en maakte de stal open. Ryan en zijn broer joegen de hengst erin en de veulen in de stal ernaast.

(wie maakt het nieuwe topic bij de jagers?)