Gewoon rijden!

Ze had een paar uur geleden al van paard gewisseld. Ze reed nu op Centauer en draafde over een pad dat door de heuvels liep. Dit pad was nog aardig regelmatig en niet de hele tijd heuvel op of af. Naast hen draafde haar merrie Roma die op dit moment de spullen droeg die ze iedere dag nodig had en boven hen vloog een vogel. Het was een havik die boven hen cirkelde en de omgeving in de gaten hield. De havik had geen naam, maar dat kwam omdat ze hem bijna nooit riep en als ze hem dan al wilde hebben dan floot ze schel en kwam hij eraan. Op dit moment vloog hij recht naar beneden en dat betekende dat hij een prooi had gevonden die hij wilde eten. Ze vond het wel fijn dat hij voor haar zorgde en dat ze niet al te veel voor hem hoefde te zorgen. Zo hield hij toch zijn eigen jachtinstincten voor als er ooit iets zou gebeuren. Wat pieker ik toch veel. Geniet van de omgeving, Rose. Ze zuchtte diep en volgde haar eigen raad op. Ze keek om zich heen en hoopte iets of iemand te zien, maar helaas gebeurde dat niet. Wel zag ze een klein beekje en besloot om daar te stoppen. Ze zouden daar dan uit kunnen rusten en de paarden konden even hun benen strekken. Ze waren gewend om dagenlang actief te zijn en dan echt meerdere uren keihard te galopperen. Nu wilde ze echter alleen maar draven omdat ze de omgeving niet kende. Bij de beek hield ze halt en stapte af. Ze haalde de spullen van de paarden en legde ze bij elkaar op de grond. Daarna vlechtte ze de staarten van de paarden om duidelijk te maken dat ze niet wild waren en ging rustig zitten. Ze zouden zelf wel gaan en inderdaad vertrokken ze meteen zodra ze wat hadden gedronken.

Roma stootte Centauer aan en beet hem zachtjes in zijn nek. Daarna rende ze weg en Centauer kwam haar achterna. Ze renden in een regelmatige uitgestrekte galop over de heuvels en letten alleen maar op elkaar. Ze sprongen over kleine beken en paden en strekten de benen, terwijl Rose rustig op te wachtte een paar kilometer verderop.

(flut, maar wilde wat posten)

[OPEN!]

Midflower nam een hapje van het verse gras, en kauwde er rustig op waarnaar ze het tevreden doorslikte. Even brieste ze maar al snel liep ze verder. Er stond een stevig windje. Maar Midflower was er tegen gebouwd. Haar manen wapperden op het eentonige ritme van de wind. Opeens hoorde Midflower ergens in de verte een zucht. Midflower spitste nieuwschierig haar oortjes, en de twee jarige jaarling, ging over in de draf. Rustig draafde ze door, en brieste. Opeens zag ze in de verte een schim. Eentje van een mens. Abrupt stopte Midflower, ze liep iets verder. Het mens leek goed maar je wist maar nooit. Midflower zag twee andere paarden staan, maar daar ging ze niet op af. Midflower liep iets verder, nu stond ze zo'n 10 meter verwijd van het meisje. Midflower brieste en keek het meisje met een schuin hoofd aan.

[Omgh.. Dit is zo kor! Sorry.]